Καστός: Το νησί που «σου κλείνει το μάτι» στα παράλια της Αιτωλοακαρνανίας

Ο Καστός είναι ένα μικρό μακρόστενο νησάκι στο Ιόνιο Πέλαγος

Με έκταση 6 τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι το μικρότερο κατοικημένο νησί του Ιονίου με μόλις 80 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011)

Ανήκει διοικητικά στον νομό Λευκάδας και στην περιφέρεια Επτανήσων, ενώ συμπεριλαμβάνεται και στο σύμπλεγμα των Τηλεβοΐδων νήσων μαζί με τον γειτονικό Κάλαμο, το Μεγανήσι και άλλα μικρότερα ακατοίκητα νησιά!

Μπορεί να ανήκει στην περιφέρεια Επτανήσων και τον νομό Λευκάδας, αλλά λόγω του ότι βρίσκεται πολύ κοντά στα παράλια του νομού Αιτωλοακαρνανίας, συνδέεται πιο πολύ με τον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας από τον οποίο τροφοδοτείται καθημερινά με τα απαραίτητα εμπορεύματα.

Από τον Μύτικα παίρνεις και το καραβάκι που συνδέει το νησί με την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα. Ενίοτε συνδέεται με την Λευκάδα και με κάποια έκτακτα δρομολόγια . Όπως και στον Κάλαμο, στο νησί δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και οι επισκέπτες του φτάνουν στο νησί κυρίως με ιδιωτικά σκάφη.

Μπαίνοντας στο λιμάνι του Καστού, αφού περάσεις τη βραχονησίδα Πρασονήσι, βλέπεις το μοναδικό χωριό του νησιού χτισμένο αμφιθεατρικά, με μεγάλα κυρίως δίπατα σπίτια που σε ταξιδεύουν στην δεκαετία του ’60. Από τα αριστερά ξεχωρίζει ο ένας από τους ανεμόμυλους του νησιού, ο οποίος έχει διατηρηθεί και έχει γίνει café-bar, το καλύτερο σημείο να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα στο νησί.

Το σκάφος δένει στα αριστερά του μικρού λιμανιού, οπού βρίσκονται οι 2 ταβέρνες του νησιού. Ο Καστός έχει συνολικά 3 ταβέρνες, 3 καφέ, 1 mini market και 1 μαγαζί με είδη δώρων και αναμνηστικά. Προχωρώντας προς την πλατεία, ακολουθούμε το μονοπάτι στα αριστερά, που περνά μπροστά από ένα ενιαίο κτίσμα με πολλά δωμάτια, στο οποίο στεγάζεται το ιατρείο του νησιού.

Στη συνέχεια βρίσκουμε το δημοτικό σχολείο. Σήμερα δεν λειτουργεί σαν σχολειό αλλά σαν κοινοτικό γραφείο. Ακόμα και στον Κάλαμο που υπάρχουν παιδιά, πηγαίνουν καθημερινά στον Μύτικα για να παρακολουθήσουν μαθήματα.

Παρακάτω βρίσκεται ο Άη Γιάννης ο Πρόδρομος, ο πολιούχος του νησιού με τοιχογραφίες του γνωστού λευκαδήτη ζωγράφου Σπυρίδωνα Γαζή. Η εκκλησία γιορτάζει κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου, όταν και μπαίνει έξτρα δρομολόγιο από τον Μύτικα για τους προσκυνητές.

Πίσω από την εκκλησία υπάρχει μια διασταύρωση. Στα αριστερά ο δρόμος βγάζει στον Μύλο όπου βρίσκεται το ένα καφέ και η μια ταβέρνα. Προχωρώντας ευθεία, λίγο πιο κάτω βρίσκεται η παραλία Αμπέλια ή Αμπελάκια.

Η παραλία με τα διάφανα νερά, είναι με βότσαλο και ότι πρέπει για την πρώτη βουτιά, αν δεν έχεις ήδη βουτήξει στο λιμάνι. Το μόνο αρνητικό είναι ότι δεν διαθέτει σκιά, εκτός αν κάτσεις δίπλα στους σκίνους που βρίσκονται στην κατηφόρα. Τα νερά δροσερά και πεντακάθαρα έτσι κι αλλιώς δεν σε αφήνουν εύκολα να βγεις έξω!

Μετά τα Αμπελάκια ο χωματόδρομος συνεχίζει. Αν αγαπάς και εσύ την εξερεύνηση, συνέχισε η διαδρομή θα σε ανταμείψει και η παραλία στο τέλος του μονοπατιού θα σε αποζημιώσει!

Περπατώντας θα αισθανθείς πως είσαι πολύ μακριά από τον κόσμο και τη φασαρία, με την γαλήνη και την ηρεμία να σε κατακλύζουν. Εκτός από τη θάλασσα, μόνο τα τζιτζίκια και τα κουδούνια από τις γιδούλες θα ακούς. 15 λεπτά περπάτημα λοιπόν και θα βρεθείς στην Πισίνα, παραλία όνομα και πράγμα. Το μονοπάτι τερματίζει στα σκαλοπάτια που οδηγούν στην παραλία όνειρο!

Το νησί διαθέτει και άλλες παραδεισένιες παραλίες που εμείς στην μονοήμερη επίσκεψη μας δεν καταφέραμε να εξερευνήσουμε. Μερικά ονόματα είναι Βάλη ,Καλάδα, Άγιος Αιμιλιανός, Λίμνη κ.α. Σε επόμενη επίσκεψη μας θα εξερευνήσουμε το νησί και από την άλλη πλευρά. Κλείνοντας ξέρουμε πως αφού διάβασες αυτό το άρθρο, το νησί σου «κλείνει το μάτι» γιαυτό σαν βρεθείς στα παράλια της Αιτωλοακαρνανίας μην χάσεις την ευκαιρία να επισκεφτείς τον Καστό έστω σαν μονοήμερη εκδρομή! Θα βρεις την ηρεμία και την γαλήνη που έχει να σου προσφέρει η φύση και τα νερά του Ιονίου, μακριά από τα πολυσύχναστα μέρη του.