Μεσολόγγι: Η απώλεια του «Πίκου» και οι αξέχαστες βραδιές στο θρυλικό μπαράκι του

Νίκος Αθανασίου (Νάπας). Έφυγε σήμερα για το μεγάλο ταξίδι. Εμβληματική φυσιογνωμία του Μεσολογγίου. Πανέξυπνος, ετοιμόλογος με σπάνιας ποιότητας χιούμορ. Απαντούσε σε ατάκα σε χρόνο μικρότερο…

Νίκος Αθανασίου (Νάπας). Έφυγε σήμερα για το μεγάλο ταξίδι. Εμβληματική φυσιογνωμία του Μεσολογγίου. Πανέξυπνος, ετοιμόλογος με σπάνιας ποιότητας χιούμορ. Απαντούσε σε ατάκα σε χρόνο μικρότερο του dt. Πολυμήχανος και πολυεπαγγελματίας. Ελαιοχρωματιστής, μηχανικός σκηνής θεάτρου, βοηθός σκηνοθέτη μα κυρίως γνωστός ανά το πανελλήνιο για το μπαρ του το Salon de pico ή σκέτο Πίκο.

Δεν υπάρχει Μεσολογγίτης τριών γενιών με σημερινές ηλικίες από 35 έως 75 να μην πέρασαν από το μαγαζί του. Πολλές οι ιστορίες ερώτων, δραματικές, πόνου, χαράς, μεγαλείων και καταπτώσεων που διαδραματίστηκαν εκεί μέσα. Μα κυρίως πλάκες. Πλάκες ατελείωτες που άρχιζαν και τέλειωναν με τα φοβερά σχόλια του Νικόλα. Δεν έχει γλυτώσει κανένας από τα πειράγματά του.

Μια και είναι τέτοιες οι μέρες θα αναφερθώ στα βράδια της Μεγάλης Παρασκευής στο Πίκο. Σε όλα τα μέρη της χώρας μας μετά την περιφορά του επιταφίου πριν από το ‘70 ο κόσμος γύριζε σπίτι του έτρωγε κάτι ανάλαδο και περίμενε το πρωί την πρώτη Ανάσταση. Στο Μεσολόγγι το δείπνο ήταν συνήθως σούπα μανέστρα με πάστα ντομάτα. Γύρω στο ‘75 η παρέα του μακαρίτη Νίκου Ρήγα άρχισε να ψέλνει τα εγκώμια χορωδιακά στη ταβέρνα του Λαγάνη και μετά από τη σχετική κρασοποσία το γυρίζανε στις καντάδες και στα ρεμπέτικα. Συνεχίστηκε το έθιμο αυτό και σε άλλες ταβέρνες και ουζερί όπως π.χ. στου Τσίντζου, μετέπειτα Γρατσινόπουλου, στην Αγία Παρασκευή κλπ. Αυτά μέχρι που άνοιξε το Μπιστρό του Πάνου του Σταματάτου στην Πυροσβεστική. Χαμός. Τη σκυτάλη πήρε το Μέμορις και τέλος ο Πίκος.

Το τι γίνονταν στον Πίκο είναι αδύνατον να περιγραφεί. Έβγαινε η Ανάσταση 24 ώρες πιο νωρίς. Μια χρονιά βρισκόταν στο Μεσολόγγι ο Νίκος Ντόμπρος, καθηγητής της Ιατρικής του ΑΠΘ, μετέπειτα πρόεδρος της Σχολής, αντεπιστέλλον μέλος της κοινωνίας του Μεσολογγίου και εραστής της πόλης μας. Μεγάλος πλακατζής και αυτός. Πήγαμε μετά το φαγητό στο μπαρ όπου υπήρχε το αδιαχώρητο. Ήταν τότε στη μόδα η μεγάλη επιτυχία του Διονυσίου "Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος". Ο Πίκος που είχε τακιμιάσει με τον Ντόμπρο δίνανε κατά διαστήματα το σύνθημα και άρχιζαν όλοι να τραγουδάμε το τραγούδι με όση δύναμη μπορούσαν.

Γείτονας του μπαρ ήταν ο μακαρίτης ο Παντελής ο Μπόνας που φυσικά ήταν αδύνατο να κοιμηθεί. Δεν πήρε όμως ο κακομοίρης την Αστυνομία, ναι υπήρχε Αστυνομία τότε, αλλά κατέβηκε με τις πιτζάμες να διαμαρτυρηθεί. Έγινε απόλυτη ησυχία γιατί τον αγαπούσαμε πολύ. Τον περιλαμβάνουν οι δύο Νικολάδες στο "να σου εξηγήσω" στο "μια ζωή την έχουμε" και στο "θα κοιμηθούμε όταν πεθάνουμε" και τελικά ο Παντέλος βρέθηκε μα πίνει και να τραγουδάει το αβυσσαλέο της γυναικείας καρδιάς. Σε κάποια στιγμή λέει ο Νάπας στον Ντόμπρο. "Κάτσε στο πόδι μου, θα σε βοηθήσει ο Βούτακας, ο Γιάννης ο Αλετράς και ο Γιωργάκης και έφτασα"." Πάγο που έχεις" ρωτάει ο άλλος. "Δεν έχω απαντάει. Αν είναι κανένας ιδιότροπος και επιμένει σπάσε με το σφυρί την παγοκολώνα και βάλτου" και φεύγει.

Το πρωί αφού βγήκε η πρώτη Ανάσταση και πήγαν όλοι σπίτια τους ο γιατρός βρέθηκε με μια σακούλα μαύρη σκουπιδιών στα χέρια με τις εισπράξεις και ο Πίκος άφαντος! Πήγε και πήρε την σακούλα το απόγευμα από το Ξενία που έμεινε ο "αντικαταστάτης" του.

Καλό ταξίδι Νικόλα.

Απόστολος Ν. Αλετράς

Αγρίνιο: Αθώος ο 20χρονος μητροκτόνος!

Ετικέτες: Επικαιρότητα