Στο πρόγραμμα του δημοτικού συμβουλίου Αγρινίου της προσεχούς Τετάρτης έχει κάπου 45 θέματα (!) και σίγουρα θα είναι φορτωμένο.
Αν βάλεις ότι σίγουρα κάποιος θα φέρει και κάποιο ψήφισμα να διατρανωθεί ότι είμαστε κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού, που δεν ξέρει κανείς πότε ιδιωτικοποιήθηκε, θα πάει μακριά η βαλίτσα! Ας είναι, στο θέμα της πλειοδοσίας κοινωνικού αγώνα δεν μπορείς να κάνεις κάτι σε τούτη την χώρα. Προχωράμε…
Ανάμεσα στα άλλα που θα συζητηθούν είναι και η βούληση του δήμου Αγρινίου να στήσει ένα άγαλμα του μεγάλου μαραθωνοδρόμου της πόλης, του Μιχάλη Κούση.
Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα…
Σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη, το άγαλμα προτείνεται να τοποθετηθεί στο ΔΑΚ Αγρινίου. Οπότε, η ερώτηση έρχεται αβίαστα: είμαστε σίγουροι; Έχουμε κάποια διαβεβαίωση ότι το άγαλμα μετά από κάποιους μήνες (να μην πούμε μέρες ή εβδομάδες) θα είναι στη θέση του; Μήπως πιστεύει κανείς ότι θα σεβαστεί κανείς τον αθλητή που χάθηκε πρόωρα; Δεν μπορεί να έχει κάποιος τόση αφέλεια. Εκτός κι αν υπάρχει κάποιου είδους 24ωρη φύλαξη που θα αποτρέπει τους βάνδαλους ή τους κλέφτες!
Κάπου εδώ, όμως, πρέπει να εκφράσουμε κι άλλον υποβόσκοντα φόβο.
Μην τυχόν και έχει κανείς την φαεινή ιδέα να σμιλέψει σε…μπρούντζο ή άλλο μέταλλο το άγαλμα! Γιατί τότε ξέρουμε ότι θα το ψάχνουμε σε κάποιο χυτήριο, άτυπο ή κανονικό, δεν υπάρχει κάποια αμφιβολία. Σε κάθε περίπτωση δεν χρειάζεται να πάθει το άγαλμα ό,τι έπαθαν οι προτομές των αδερφών Παπαστράτου.
Ας δούμε τα αγάλματα στο κέντρο της Αθήνας, ας δούμε το πως έχει καταντήσει κάθε αναπαράσταση και κάθε άγαλμα στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Τα μισά έργα του Καπράλου που κάθε τόσο τιμούμε-και καλά κάνουμε-λείπουν από τα σημεία που τοποθετήθηκαν μέσα στα χρόνια και κάμποσα είναι βανδαλισμένα. Μήπως δεν είναι εποχές για αγάλματα;
Εφημερίδα “Συνείδηση”
Για τα… σκουπίδια το πλαίσιο για τα σκουπίδια
