Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην στενοχωριέται όταν βλέπει να κόβεται ένα δέντρο μέσα σε μια πόλη. Όχι μόνο να κόβεται, ακόμη κι αν κλαδεύεται πολύ σε πιάνει μια ανησυχία για την τύχη του. Αυτά όταν είμαστε μέσα σε πόλη κι ακόμη περισσότερο όταν μιλάμε για μια απάνθρωπη πόλη σαν την Αθήνα.
Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, η κυρία που έκλαιγε γοερά στην πλατεία Εξαρχείων για το κόψιμο των δέντρων για να γίνει η στάση μετρό ή η άλλη κυρία που είχε γονατίσει και παρακαλούσε να μην κοπούν δέντρα, είχαν αμφότερες μια συναισθηματική αλλά εν πολλοίς κατανοητή αντίδραση.
Εδώ κάπου όμως αρχίζουν οι δεύτερες σκέψεις. Πρώτα και κύρια κανείς στα σκηνικά που έχουν γίνει μέχρι τώρα δεν περίμενε να ρωτήσει αν τα δέντρα εκείνη την ώρα κοβόταν! Όπως είπε ο δήμος τα δέντρα κλαδευόταν για να γίνουν εργασίες. Όμως, είναι αλήθεια ότι συνολικά 72 δέντρα από την περιοχή θα μετακινηθούν στην πλειοψηφία τους. Δεν θα “πεθάνουν”, τουλάχιστον όχι το 75% αυτών, γιατί τα υπόλοιπα δεν μπορούν να μεταφυτευθούν. Παράλληλα, άλλα δέντρα προβλέπεται από το έργο να μπουν πάνω από τον σταθμό αν και όποτε γίνει αυτός.
Αφού γίνουν τα έργα, τα οποία, εν πολλοίς, δεν μπορούν να γίνουν με μαγικά…
Κι ερχόμαστε στο δια ταύτα, στο λεγόμενο “μείζον καλό”. Αλήθεια τι είναι πιο προοδευτικό και πιο οικολογικό; Το να διαφυλαχτεί ένας “χαρακτήρας” μιας γειτονιάς όπως την έχουν κάποιοι στο μυαλό τους ή το να μετακινούνται οι φτωχότεροι από τους πολίτες με ΜΜΜ και ειδικά με το μετρό που είναι ηλεκτροκίνητο;
Ποιο είναι το μικρότερο αποτύπωμα άνθρακα, ποιο είναι το πιο φιλικό στο περιβάλλον, ποιο είναι το πιο προοδευτικό για μια περιοχή. Το να μπουκάρει ο καθένας και να μποτιλιάρεται βγάζοντας αέρια του θερμοκηπίου ή το να φτάνει με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο;
Τελικά, τι ακριβώς είναι “αριστερό”; Τα 72 δέντρα, από τα οποία τα 60 θα πάνε αλλού και τα πιο πολλά θα αντικατασταθούν ή τα χιλιάδες δέντρα που σώζονται από την επιβράδυνση της κλιματικής αλλαγής; Ο… προοδευτικός καθηγητής Δούκας πάντως έδωσε απάντηση και δεν ήταν και τόσο…προοδευτική.
Εφημερίδα “Συνείδηση”
Η αγροτική πολιτική που (δεν) κάνουν οι κυβερνήσεις
