Το δράμα ακόμη εξελίσσεται στην Θεσσαλία, μπορεί να πει κανείς ότι αναμένουμε να ολοκληρωθεί για να κηρυχθεί ακόμη και εθνικό πένθος.
Οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σε τίποτε κριτικοί για τους Έλληνες που έχουν χάσει τα πάντα και έχουν μπροστά τους μερικά πολύ δύσκολα χρόνια.
Με τις Αρχές όμως, τις κυβερνήσεις και ειδικά με την Περιφέρεια μπορούμε να δούμε πως αντιλαμβάνονταν τη διαχείριση του νερού, του στοιχείου που έπνιξε τον κάμπο της Θεσσαλίας.
Ποιος θυμάται, αλήθεια, την Εκτροπή του Αχελώου; Πόσες φορές απορρίφθηκε στο ΣτΕ; Πόσες φορές λέγαμε στους Θεσσαλούς ότι το πότισμα ενός τόσο υδρόφιλου προϊόντος όπως το βαμβάκι με έναν… ποταμό που θα πάρουν από αλλού είναι μια περιβαλλοντική τρέλα;
Τόσα χρόνια γινόταν κακή διαχείριση υδάτων κι έφτασαν να τρυπάνε γεωτρήσεις σε δεκάδες μέτρα έχοντας καταστρέψει τον υδροφόρο ορίζοντα της γης τους.
Κι όλα αυτά ενώ ανά τακτά διαστήματα ο κόσμος πλημμύριζε, ποτέ στην Λάρισα και πότε αλλού.
Αλήθεια, θυμάται κανείς ότι ένα από τα βασικά “σχέδια” που αναπαρήγαγε ο κ. Αγοραστός ήταν η… μελέτη που ήθελε να εκτραπεί ο Αχελώος για να…γεμίσει η κοίτη του Πηνειού και να ποτίζουν άπαντες από εκεί;
Μιλάμε για αληθινή ύβρι, με την αρχαία της σημασία! Που τελικά έρχεται να καταδείξει πόσο στενόμυαλη διαχείριση έχει γίνει στους φυσικούς πόρους από όλους μας.
Εφημερίδα “Συνείδηση”
Σε όλες τις καταστροφές οι ίδιοι λυσσασμένοι κατά της χώρας τους!
