Παράπονα για την τιμή στην ελιά αλλά σε ποια κατεύθυνση;
Κατά έναν περίεργο τρόπο, αυτές τις μέρες που κλείνει η προεκλογική περίοδος η οποία κράτησε, στην πραγματικότητα, τέσσερα ολόκληρα χρόνια (ας είμαστε ειλικρινείς…), όλοι θυμούνται όλα όσα μπορούν να διεκδικήσουν. Το ζήτημα είναι αν αυτό που ζητάνε είναι προς όφελος των πολλών ή κάποιων συγκεκριμένων.
Πολλά δημοσιεύματα είδαμε τα τελευταία 24ωρα για την τιμή της ελιάς Καλαμών, της αποθηκευμένης συγκεκριμένα. Δικαιολογημένα αφού η τιμή παραγωγού κυμαίνεται σήμερα για στα 70 λεπτά κατά μέσο όρο, όπως λένε.
Μόνο που, όλως περιέργως και χωρίς τεκμηρίωση, για το ζήτημα αυτό εγκαλούν την απόφαση Γεωργαντά να παρακάμψει το ΣτΕ για το “Kalamata Olives”.
Για να το πούμε απλά, ταυτόχρονα διάφορα δημοσιεύματα διαμαρτύρονται γιατί χιλιάδες οικογένειες σε τέσσερις και πέντε νομούς της χώρας φυτοζωούν, αλλά στο κάδρο βάζουν την απόφαση με την οποία έγινε προσπάθεια να μην βγάζουν λεφτά μόνο στην Μεσσηνία και να φυτοζωούν όλοι οι υπόλοιποι!
Πραγματικά, ο λόγος για τις όχι καλές τιμές είναι η συγκεκριμένη απόφαση; Αν το θέμα όπως λένε είναι “οι αθρόες ελληνοποιήσεις” ελιών τύπου Καλαμάτας από ξένες χώρες που ρίχνουν την τιμή γιατί δεν ζητούν όλοι μαζί -ή και γιατί δεν εγκαλούν νομικά την κυβέρνηση– για να αυστηροποιήσει τους ελέγχους; Μήπως γιατί από το ίδιο διάτρητο σύστημα που επιτρέπει τις ελληνοποιήσεις θησαυρίζουν και κάμποσοι που εμφανίζονται…διαμαρτυρόμενοι;
Εκεί που φαίνεται τι επιδιώκει ο καθένας είναι όταν κάνουν την εξής αδιανόητη σύγκριση: σου λένε ότι η κυβέρνηση το Πάσχα που ήθελε να ρίξει τη τιμή στα αμνοερίφια παρενέβη αλλά τώρα που είναι για άνοδο τιμής δεν παρεμβαίνει, κάνει το κορόιδο!
Ήταν κακό που συγκρατήθηκαν οι τιμές στα αρνιά και τα κατσίκια, έπρεπε να είναι ακριβότερα για να βγάλουν λεφτά κάποιοι; Και τώρα πρέπει να γίνει το αντίστροφο; Αλήθεια τώρα;
Εφημερίδα “Συνείδηση”
