Όλοι ήξεραν ότι στην πρώτη ευκαιρία θα καιγόταν η Ελλάδα
Όσο και να ψάξει κανείς στις μηχανές αναζήτησης για ειδήσεις από όλο τον κόσμο δεν πρόκειται να βρει ποτέ και πουθενά άλλη χώρα που να αντέδρασε έτσι όπως αντέδρασε η Ελλάδα σε ένα πολύνεκρο δυστύχημα.
Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο σε μια χώρα να καίγεται ο τόπος από επεισόδια και να έχουν αναμιχθεί στις εκδηλώσεις μνήμης αιτήματα όπως οι εκτρώσεις, τα ανοιχτά σύνορα, τα καλλιτεχνικά και τόσα άλλα, λίγες μόνο μέρες μετά από τον χαμό 57 ανθρώπων σε τέτοιο, μάλιστα, γεγονός!
Στην Τουρκία σκοτώθηκαν 40 χιλιάδες άνθρωποι και αγνοούνται άλλοι τόσοι (πραγματικά, όχι όπως ψάχνει η Ακρίτα ή ο Μουτσινάς αγνοούμενους στα Τέμπη ώστε να πατσίσουν το Μάτι) οι περισσότεροι από τις κακοτεχνίες των κατασκευών του Ερντογάν.
Κι όμως δεν άνοιξε μύτη, δεν ξεσηκώθηκαν καν οι Κούρδοι και οι άλλες κοινότητες στις χτυπημένες περιοχές. Μα, θα πει κάποιος, η Τουρκία έχει χούντα… Ναι, αλλά εδώ στην Ελλάδα πολλοί και διάφοροι λένε το ίδιο ακριβώς, ότι έχουμε χούντα!
Ότι τα πετσωμένα ΜΜΕ δεν αφήνουν κανέναν να μιλήσει! Στο μεταξύ τόσες μέρες-και δικαιολογημένα-ένα και μοναδικό θέμα υπάρχει παντού, το τραγικό συμβάν.
Η καταστροφή του μνημείου των νεκρών της Marfin (φωτο) θύμισε ξανά ότι οι διαδηλωτές στην Ελλάδα συχνά δεν σέβονται όλους τους νεκρούς αλλά μόνο τους δικούς τους. Κι αυτό είναι η μαγιά για μια επανάληψη του 2008 με την πρώτη αφορμή, πράγμα που επιθυμούν διακαώς όσοι θέλουν να δημιουργήσουν πρόβλημα στην Ελλάδα και στην συνέχεια στην Ευρώπη.
Πολλοί ρωτάνε γιατί δεν έγιναν ποτέ πορείες για το “Σάμινα” με τους 81 νεκρούς το 2000 ή για το Μάτι (με την γνωστή διαχείριση) το 2018. Το σημείο κλειδί είναι άλλο: γιατί περνάνε τα μικρά παιδιά και φωνάζουν “εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ” εννοώντας τον 15χρονο μαθητή που σκοτώθηκε μαζί με τον πατέρα του; Σκοτώθηκε μόνο ένας δικός τους, ένας “μικρός” στο δυστύχημα;
Όχι σκοτώθηκαν και 8 φοιτητές, πολλοί φαντάροι, άνθρωποι 20χρονοι, άλλοι από 25 έως 40 ετών, μεσήλικες, ηλικιωμένοι, εφτά μετανάστες από Αλβανία, Συρία και Μπαγκλαντές.
Οπότε, προς τι το σύνθημα μόνο για τον μαθητή; Απλά τα παιδιά έχουν οπλιστεί για συγκεκριμένο “αγώνα” και έχουν κληθεί από όσους τα εργαλειοποιούν να παίξουν έναν ρόλο.
Εφημερίδα “Συνείδηση”
Τα καλώδια και οι ράγες δεν κάνουν… φτερά, κάποιος τα κλέβει!
