Όσα ζούμε-για ακόμη μια φορά μετά από μια επίδειξη ανικανότητας του ελληνικού κράτους-το τελευταίο διάστημα καταδεικνύουν αυτό που πολλοί φοβούνται.
Ότι η Ελλάδα δεν αλλάζει. Ότι “αυτή η στάνη αυτό το τυρί βγάζει”, ότι “αυτή είναι η Ελλάδα” όπως είχε πει κι ο Σημίτης που τα είχε κάνει ίσως πιο μαντάρα από κάθε άλλον πρώην πρωθυπουργό (κι ας ευαγγελίζονταν τον εκσυγχρονισμό).
Υπάρχει, λοιπόν, λόγος που η Ελλάδα δεν αλλάζει και αυτός ο λόγος κρατάει από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Από τότε κουμάντο έκαναν στα διάφορα μιλέτια (δηλαδή σύνολα ανθρώπων χωρισμένων κατά θρησκεία) βασικά οι συντεχνίες, τα σινάφια όπως τα έλεγαν και μας έμειναν αμανάτι (κι αυτή Οθωμανική λέξη).
Η λέξη σινάφι προέρχεται από το οθωμανικό “εσνάφ” που προέρχεται από το αραβικό “ασνάφ” και σημαίνει την ίδια κοινωνική ομάδα με τα ίδια συμφέροντα.
Αυτή η κληρονομιά πέρασε τόσο βαθιά μέσα στο dna μας που καμιά φορά απαντά από μόνη της στο ανεξήγητο ερώτημα, γιατί κάθονται και τρώγονται με τέτοιο αδυσώπητο τρόπο κάποιοι συμπολίτες (π.χ. στο Αγρίνιο) για τον έλεγχο ενός σωματείου, μιας ένωσης ή ακόμη και μιας συλλογικότητας, ενός ιδρύματος!
Παρακολουθείς τη λύσσα και τις ανακοινώσεις δεξιά κι αριστερά από ανθρώπους που έπρεπε να είναι ενωμένοι και απορείς γιατί κάνουν έτσι. Ε, κάνουν έτσι για τον έλεγχο του σιναφιού! Γιατί από παλιά, από τα 400 εκείνα καταραμένα χρόνια που μας καταδίκασαν στην Ανατολή, ήταν πολύ σημαντικό το να ελέγχεις το σινάφι ή τον συνδικαλιστικό σου φορέα αν πάμε στο σήμερα. Κυρίως γιατί έκανες κουμάντο στο κομμάτι της αγοράς που έλεγχες (μέχρι και ποιος θα δούλευε κανόνιζες) αλλά και γιατί επηρέαζες την εξουσία του τοπικού αφέντη.
Αν σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά, καλά κάνουν. Εξηγούν, εκτός των άλλων, την ιδιαιτερότητα του συνδικαλισμού στην Ελλάδα αλλά και την ανάγκη του για εξουσία. Παρεμπιπτόντως, εξουσία είναι να λες στον κόσμο τι να σκεφτεί και για ποιο πράγμα να παλέψει…
Εφημερίδα “Συνείδηση”
Σκουπίδια : Οι πολιτικές παρεμβάσεις που δεν ασχολούνται με την ουσία του προβλήματος
