Για να μην αναφερθούμε και πάλι σε εσωκομματικά θέματα και να μην αφιερωθεί άλλο ένα κείμενο στον αστέρα της πολιτικής που ενέσκηψε στην χώρα, ας το θέσουμε πιο γενικά: είναι πολλοί που βλέπουν ως κάτι μοδάτο την κουβέντα να μην ταλαιπωρούμε τα βλαστάρια μας με υποχρεωτική στράτευση και να κάνουμε έναν αμιγώς “επαγγελματικό στρατό”.
Αυτό βέβαια θα σήμαινε μείον 50.000 στρατιώτες ανά πάσα στιγμή και κάπου 2 δις τον χρόνο σε μισθούς και εξοπλισμό, δηλαδή από το 3% του ΑΕΠ να πάμε στο 4% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες!
Όμως, χώρες σαν την δική μας τι ακριβώς κάνουν; Ας μην πάρουμε το παράδειγμα του Ισραήλ που πονάει και πολώνει. Ας πάρουμε το παράδειγμα αδερφικών λαών μας που είναι και ορθόδοξοι και τα έβαλαν πρόσφατα με το Ισλάμ ή/και με την Δύση, κατά…διαβολική σύμπτωση με παρότρυνση ή υποδαύλιση του εθνικισμού τους από την Ρωσία.
Η Σερβία έχει επαγγελματικό στρατό μάλλον ξεδοντιασμένο πια, με το 18% των αξιωματικών να είναι γυναίκες! Η, δε, Αρμενία(η παλιότερη χριστιανική χώρα μαζί με την Αιθιοπία!) έχασε χθες έναν πόλεμο από τον λεγόμενο “τουρκικό κόσμο”! Το Αζερμπαϊτζάν, τα αδερφάκια της Τουρκίας που απλά είναι σιίτες!
Ούτε η Αρμενία έχει παλαϊκή άμυνα αλλά στηρίχτηκε στο πιο κουτσό άλογο! Στην Ρωσία που την κανάκεψε να βοηθήσει τους Αρμένιους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και χθες τελικά, μετά από το 1990 που ανακήρυξαν κράτος δικό τους, παρέδωσαν τα όπλα!
Διότι η μοίρα εκείνων που συνορεύουν με το Ισλάμ και νομίζουν ότι κάποιος άλλος θα τους σώσει την κρίσιμη ώρα αυτή ήταν πάντα!
Ελπίζουμε να μην επικρατήσουν και στην Ελλάδα οι τόσο “προοδευτικές”φωνούλες…
Εφημερίδα Συνείδηση
Τα βοθροκάναλα της διαπλοκής δεν παίζουν καθόλου Κασσελάκη!
