Ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Φουκό κακοποιούσε σεξουαλικά παιδιά στην Τυνησία

Ο Σορμάν δηλώνει ακόμα ότι ο Φουκό δεν θα τολμούσε να κάνει αυτές τις πράξεις στη Γαλλία, και είπε πως λυπάται που δεν το ανέφερε…

Ο Σορμάν δηλώνει ακόμα ότι ο Φουκό δεν θα τολμούσε να κάνει αυτές τις πράξεις στη Γαλλία, και είπε πως λυπάται που δεν το ανέφερε εκείνη τη στιγμή ή δε τον κατήγγειλε στον Τύπο.

Μεγάλος στοχαστής του Μάη του ’68, ο Μισέλ Φουκό που μετέβαλε την ιστορία των ιδεών, αντικαθιστώντας το αντικείμενο μελέτης της, τις ιδέες, με τη σχέση γνώσης και εξουσίας βρίσκεται στο μικροσκόπιο καθώς η προσωπικότητά του επανεκτιμάται αναδρομικά, κυρίως για την σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων παιδιών.

Ο φιλόσοφος, αρθρογράφος Γκί Σορμάν άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου ανάμεσα στους Γάλλους διανοούμενους με τον ισχυρισμό του πως ο Φουκό ο οποίος πέθανε το 1984 σε ηλικία 57 ετών από επιπλοκές του AIDS, ήταν ένας παιδόφιλος βιαστής που είχε σεξουαλική επαφή με ανήλικα παιδιά ενώ ζούσε στην Τυνησία στα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Μπορεί ο Φουκό με το θεωρητικό του έργο να άλλαξε τις αντιλήψεις του 20ου αιώνα για τη σεξουαλικότητα, ωστόσο ο 77χρονος σήμερα Σορμάν σε συνέντευξή του στους «Sunday Times» περιγράφει ένα ταξίδι με φίλους, στο οποίο συμμετείχε και ο ίδιος, στο Σιντί Μπου Σαΐντ το Πάσχα του 1969, στη διάρκεια του οποίου έγινε μάρτυρας των ραντεβού που κανόνιζε ο Φουκό με δεκάχρονα αγόρια. «Τα μικρά παιδιά κυνηγούσαν τον Φουκό, λέγοντας "τι γίνεται για μένα; πάρε με, πάρε με"», θυμάται, ενώ τα ραντεβού, με οκτάχρονα, εννιάχρονα και δεκάχρονα, αφού τους πέταγε μερικά χρήματα, δίνονταν στο παλιό νεκροταφείο της πόλης. «Το ζήτημα της συγκατάθεσης δεν τέθηκε καν» είπε ο Σορμάν συγκρίνοντας την περίπτωσή του με του ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Πολ Γκογκέν, ο οποίος είχε σχέσεις με κορίτσια στην Αϊτή και του λογοτέχνη Αντρέ Ζιντ που σχετιζόταν με αγόρια στην Αφρική. «Υπάρχει μία αποικιακή διάσταση σε αυτήν τη συμπεριφορά. ΄Ενας λευκός ιμπεριαλισμός» υπογραμμίζει ο Σορμάν που προσθέτει ότι «ο Φουκό εκείνη την εποχή ήταν ο βασιλιάς της φιλοσοφίας. Κανείς δεν τολμούσε να τον καταγγείλει».

Ο Σορμάν δηλώνει ακόμα ότι ο Φουκό δεν θα τολμούσε να κάνει αυτές τις πράξεις στη Γαλλία, και είπε πως λυπάται που δεν το ανέφερε εκείνη τη στιγμή ή δε τον κατήγγειλε στον Τύπο, αποκαλώντας τη συμπεριφορά του ασεβή και άσχημη. Πρόσθεσε μάλιστα ότι τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης ήξεραν για τη συμπεριφορά του αφού ήταν παρόντα σε αυτό το ταξίδι.

Από τους διασημότερους Γάλλους διανοούμενους ο Φουκό έγινε γνωστός και για τις αμφιλεγόμενες αναλύσεις του σχετικά με τις φυλακές, την τρέλα και τη σεξουαλικότητα.

Στην πιο γνωστή βιογραφία του, το Πάθος του Μισέλ Φουκό που κυκλοφόρησε το 1993 ο συγγραφέας Τζέιμς Μίλερ, που προσπάθησε να ερμηνεύσει όλο το έργο και τη ζωή του Φουκώ ως μια μελέτη θανάτου, που αρχίζει από τις απόπειρες αυτοκτονίας του ως φοιτητής και καταλήγει στις περιδιαβάσεις του στα κλαμπ S/Μ του Σαν Φρανσίσκο, δεν αναφέρεται η Τυνησία.

Ο Σορμάν, δημοσίευσε για πρώτη φορά τους ισχυρισμούς του σχετικά με τον Φουκό στο My Dictionary of Bullshit, ένα βιβλίο που εκδόθηκε αυτό το μήνα.

«Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχει αντίκτυπο στο μύθο του», δήλωσε ο Phil Howell, λέκτορας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. «Ο Φουκό ενδιαφερόταν για τη σεξουαλικότητα και έγραψε γι 'αυτή, αλλά η κακοποίηση παιδιών είναι ένα άλλο πράγμα». Για τον Σορμάν η συμπεριφορά του Φουκό είναι σύμπτωμα της χώρας του, η οποία όπως είπε εξακολουθεί να μην είναι δημοκρατία, αφού υπάρχει μια αριστοκρατία, η διανόηση, που αντιμετωπίζεται στο πλαίσιο ενός ειδικού καθεστώτος. Τώρα, όμως, «ο κόσμος αλλάζει ξαφνικά», πρόσθεσε ο Σορμάν.

Τα τελευταία χρόνια πολλές προσωπικότητες επανεξετάζονται με αφορμή την σεξουαλική τους στάση και συμπεριφορά.

Το 2016 μια γυναίκα, η Φλαβί Φλαμάν, ραδιοφωνική και τηλεοπτική παρουσιάστρια έγραψε ένα βιβλίο που κατηγόρησε τον Ντέιβιντ Χάμιλτον, τον Βρετανό φωτογράφο, ότι την βίασε όταν ήταν 13 ετών. Ο Χάμιλτον αυτοκτόνησε λίγες ημέρες αργότερα. Ο φωτογράφος, που πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στη Γαλλία, είχε βρεθεί μπλεγμένος σε ένα σκάνδαλο, όταν πολλές από τις γυναίκες που είχε φωτογραφίσει στα 70ς τον κατηγόρησαν για σεξουαλική παρενόχληση αλλά και απόπειρα βιασμού.

Μόλις πριν ένα χρόνο, η 48χρονη Βανέσα Σπρινγκόρα κατήγγειλε ότι τη βίασε ο συγγραφέας Πιερ Ματζνέφ όταν ήταν 13 ετών. Η προτίμηση του γάλλου συγγραφέα για τους ανηλίκους κάτω των 16 ετών και για το σεξουαλικό τουρισμό όπου αναζητούσε σχέσεις με μικρά αγόρια στην Ασία δεν ήταν κρυφή. Άλλωστε, ο ίδιος περιέγραφε τις εμπειρίες του λεπτομερώς στα βιβλία του. Ο ίδιος είπε ότι «λυπάται» για τις παιδοφιλικές πρακτικές του στην Ασία, σημειώνοντας ωστόσο ότι εκείνη την εποχή «κανείς δεν έκανε λόγο για έγκλημα».

Όταν προέκυψε αυτό, η παρισινή ελίτ είχε ήδη σοκαριστεί από τις αποκαλύψεις της Καμίγ Κουσνέρ, 46 ετών, κόρης του Μπερτράν Κουσνέρ, πρώην υπουργού Εξωτερικών, ότι ο πατριός της, ο Ολιβιέ Ντιαμέλ, 70 ετών, γνωστός συνταγματολόγος, καθηγητής πανεπιστήμιου, πολιτικός αναλυτής, ευρωβουλευτής με πολλαπλές πολιτικές θέσεις, ασελγούσε σεξουαλικά, εις βάρος του 13χρονου δίδυμου αδελφού της Ραφαέλ. Μάλιστα μίλησε για την σιωπή των πάντων γύρω τους, ακόμα και της μητέρας της αλλά και όλου του κύκλου των φίλων και συγγενών, με υψηλά αξιώματα στη σύγχρονη γαλλική κοινωνία, που διατηρούσαν προφανώς νοοτροπίες και βιώματα από τα ελευθεριακά κινήματα του «Μάη του 68», στα οποία οι περισσότεροι είχαν πάρει μέρος.

Μετά τις αποκαλύψεις της Καμίγ Κουσνέρ, ο πρόεδρος Μακρόν ανακοίνωσε μέτρα προστασίας για παιδιά-θύματα σεξουαλικής βίας και αιμομιξίας.

Ο Μακρόν κάλεσε τον Yπουργό Δικαιοσύνης Ερίκ Ντιπόν Μορέτι και τον Υφυπουργό για τα Παιδιά και την Οικογένεια Αντριέν Τακέ προκειμένου να ξεκινήσουν διάλογο με στόχο την υποβολή νομοθετικών προτάσεων το συντομότερο δυνατό και δεσμεύτηκε να αυστηροποιήσει τους νόμους για την κακοποίηση παιδιών.

Την περασμένη εβδομάδα, ωστόσο, έγινε συζήτηση σχετικά με τη λεγόμενη τροποποίηση του νόμου με σκοπό την προστασία των εφήβων εραστών. Δεν θα ποινικοποιεί αυτόματα τις σεξουαλικές σχέσεις με κάποιον κάτω των 15 ετών εάν το χάσμα ηλικίας μεταξύ των δύο «πρωταγωνιστών» είναι μικρότερο από πέντε χρόνια, τις σχέσεις όπως τις ονομάζουν «Ρωμαίου και Ιουλιέτας».

Όσο για τον Φουκό, δεν πρέπει να «ακυρωθεί», υποστήριξε ο Σορμάν. «Έχω μεγάλο θαυμασμό για το έργο του, δεν προσκαλώ κανέναν να κάψει τα βιβλία του, αλλά απλά πρέπει να καταλάβουμε την αλήθεια γιαυτόν και πώς αυτός και μερικοί από αυτούς τους φιλόσοφους χρησιμοποίησαν τα επιχειρήματά τους για να δικαιολογήσουν τα πάθη και τις επιθυμίες τους», είπε. «Νόμιζε ότι τα επιχειρήματά του του έδιναν άδεια να κάνει ό, τι ήθελε».

Πηγή: Lifo.gr

Δείτε επίσης: Φρίντα Κάλο: Για πρώτη φορά συναυλία στο “Μπλε Σπίτι” της διάσημης ζωγράφου

Ετικέτες: Επικαιρότητα