Ντιέγκο Μαραντόνα: Ο ποδοσφαιριστής που έχει τη δική του εκκλησία με χιλιάδες πιστούς
Ντιέγκο Μαραντόνα, ο ποδοσφαιριστής με τη δική του εκκλησία και τους χιλιάδες πιστούς
Είναι ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ο GOAT του ποδοσφαίρου; Για τους οπαδούς του σπουδαίου Αργεντίνου οι δυο τελευταίες λέξεις της ερωτήσεις δε χρειάζονται. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα είναι ο GOAT! Και αυτό γιατί ο Μαραντόνα δεν ήταν ποτέ μόνο ένας ποδοσφαιριστής. Ήταν πάντα κάτι παραπάνω.
Ήταν ένας αθυρόστομος επαναστάτης που εκμεταλλεύτηκε τη φήμη που του χάρισε η μπάλα για να υπερασπίζεται τους αδύναμους. Βοηθούσε τους πάντες. Ήταν το μεγαλύτερο αστέρι και ταυτόχρονα απολάμβανε το παιχνίδι στην αλάνα και τις λάσπες.
Ήταν ο άνθρωπος που στα μάτια πολλών συμπατριωτών του πήρε εκδίκηση για τα όσα, σε στρατιωτικό επίπεδο, είχε υποστεί η Αργεντινή από την Αγγλία στα νησιά Φώκλαντ. Ο ίδιος άνθρωπος που έκανε τον φτωχό Ιταλικό νότο να κοιτάει αφ’ υψηλού τον πλούσιο βορά!
Μέγας είσαι Ντιέγκο και θαυμαστά τα έργα σου
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ήταν από τους λίγους (αν όχι ο μόνος) που είχε φανατικούς οπαδούς οι οποίοι άλλαζαν ομάδα ανάλογα με το πού έπαιζε ο Ντιέγκο. Και τον αποκαλούσαν Θεό. D10S (ένα λογοπαίγνιο με την ισπανική λέξη dios = Θεός και τον αριθμό της φανέλας του).
Αφού ήταν Θεός, τότε έπρεπε να έχει την Εκκλησία του. Και τους ιερείς του. Και τους πιστούς του. Και τις 10 εντολές του. Και την προσευχή του. Και να γίνονται γάμοι και βαφτίσια στο όνομα του. Και τις μεγάλες εορτές του. Και τις κυριακάτικες Λειτουργίες του.
Iglesia Maradoniana ονομάζεται η εκκλησία που οι πιστοί του Μαραντόνα έχουν σαν σπίτι τους. Η αρχική ιδέα άνηκε στους Héctor Campomar, Alejandro Verón και Hernán Amez. Τρεις θεοπάλαβους οπαδούς του Ντιέγκο. Αυτοί μοιράστηκαν την ιδέα τους και σύντομα βρέθηκαν άλλοι 200 εξίσου θεοπάλαβοι και έβαλαν μπροστά το σχέδιο της ίδρυσης της Iglesia Maradoniana.
Τελικά, το σχέδιο τους πήρε σάρκα και οστά στην πόλη Ροζάριο, μια ημέρα σαν σήμερα, στις 30 Οκτωβρίου 1998. Τυχαία ημερομηνία; Όχι βέβαια. Στις 30 Οκτωβρίου 1960 είχε γεννηθεί ο Ντιέγκο.
Ακολουθεί τη δική της χρονολογία (το 2010 π.χ. είναι το έτος 50 μ.Ντ.- μετά Ντιέγκο), διαθέτει τη δική της Βίβλο που είναι η αυτοβιογραφία του Μαραντόνα, έχει τους δικούς της Αποστόλους (όσους τον βοήθησαν στην καριέρα του) και τους δικούς της Ιούδες (όσους συγκρούστηκαν μαζί του).
Η Iglesia Maradoniana τέλει γάμους και βαφτίσια. Ένα μέλος της Εκκλησίας όταν απέκτησε δίδυμες κόρες της πήγες εκεί για να τις βαπτίσει. Στη μια έδωσε το όνομα Mara και στην άλλη Dona!
Εκκλησία χωρίς προσευχή δε νοείται και κάπως έτσι οι πιστοί του Ντιέγκο απέκτησαν τη δική τους στα πρότυπα του Πάτερ ημών: «Ντιέγκο ημών. Πάτερ Ντιέγκο, ο εν Ντουμπάι. Αγιασθήτω το αριστερό σου πόδι. Ελθέτω η μαγεία σου. Γεννηθήτω η ποιότητά σου, ως εν ουρανώ και επι της γης. Το γκολ ημών το επιούσιον, δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τις κλοτσιές ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις κλοτσιές ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις οφσάιντ, αλλά ρύσαι ημάς από του Αβελάνζ και του Πελέ».
Παράλληλα, έχουμε και τις 10 εντολές:
-Η μπάλα δεν είναι ποτέ «βρόμικη».
-Λατρέψτε το ποδόσφαιρο πάνω απ ‘όλα.
-Δηλώστε την άνευ όρων αγάπη για τον Ντιέγκο και την ομορφιά του ποδοσφαίρου.
-Υπερασπιστείτε τη φανέλα της Αργεντινής.
-Διαδώστε σε όλο το σύμπαν τα θαύματα του Ντιέγκο.
-Τιμήστε τους ναούς όπου έπαιζε και τις ιερές φανέλες που φόρεσε.
-Μην κηρύξετε τον Ντιέγκο ως μέλος οποιασδήποτε ομάδας.
-Κηρύξτε και διαδώστε τις αρχές της Εκκλησίας του Μαραντόνα.
-Κάντε το «Ντιέγκο» το μεσαίο όνομά σας και ονομάστε τον πρώτο σας γιο «Ντιέγκο».
-Μην ζείτε αποκομμένοι από την πραγματικότητα και μην είστε άχρηστοι.
Ο Μιχάλης Παπαδάκης στο βιβλίο του «Σπαράγματα των γηπέδων» περιγράφει το τελετουργικό που ακολουθούν στην Iglesia Maradoniana κατά τη διάρκεια ενός γάμου μεταξύ πιστών του Ντιέγκο:
– Μαζευτήκαμε σήμερα όλοι εδώ, στον ναό του Μαραντόνα, για να επιβεβαιώσουμε την υποχρέωση και την αγάπη, μέσω της εκκλησίας του Μαραντόνα, για τον αδελφό και την αδελφή μας, Gabriel Diego Chepenecas και Alejandra Diego Troilo. Ορκιστείτε και οι δυο σας, μπροστά σ’ αυτό το λίκνο και τον βωμό του Ντιέγκο, ότι θα είστε πιστοί για πάντα στον Μαραντόνα, και δηλώστε ότι ο Ντιέγκο ήταν και θα είναι ο Θεός του ποδοσφαίρου.
- Alejandra Diego, ορκίζεσαι την αιώνια αγάπη στον σύντροφο σου Gabriel Diego, πίστη στην εκκλησία του Μαραντόνα, δηλώνοντας ότι Ντιέγκο, ήταν ο Θεός του ποδοσφαίρου, και θα είναι ο καλύτερος παίχτης όλων των εποχών;
– Ναι, ορκίζομαι
– Gabriel Diego, ορκίζεσαι την αιώνια αγάπη στην σύντροφο σου, Alejandra, και πίστη στις αρχές της εκκλησίας μας;
– Ναι, ορκίζομαι
– Η εκκλησία Μαραντόνα σας ονομάζει αντρόγυνο. Μπορείς να φιλήσεις τη νύφη. Θυμήσου, όχι ζαβολιές με την μπάλα.
Ο ίδιος ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα έδειχνε να το απολαμβάνει και να γελάει με τα βίντεο από γάμους και βαφτίσια. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, μάλιστα, σε κάποιες από αυτές τις τελετές είχε παραβρεθεί και ο ίδιος, ενώ συχνά πυκνά έστελνε δώρο υπογεγραμμένες φανέλες του σε… νεόνυμφους και νεοφώτιστους.
«Το χέρι του Θεού» είναι το Πάσχα των «Ντιεγκοχριστιανών»
Στις 30 Οκτωβρίου, κάθε χρόνο, η Εκκλησία του Ντιέγκο γιορτάζει τα δικά της… Χριστούγεννα. Στολίζουν έλατα και διοργανώνουν σπουδαία γλέντια.
Το αντίστοιχο Πάσχα το γιορτάζουν κάθε χρόνο στις 22 Ιουνίου, ημερομηνία κατά την οποία ο Μαραντόνα το 1986 είχε πετύχει τα δυο αλησμόνητα γκολ απέναντι στην εθνική Αγγλίας στο Μουντιάλ του Μεξικού.
Τέσσερα χρόνια πριν οι δυο χώρες βρέθηκαν σε εμπόλεμη κατάσταση για τα νησιά Φώκλαντ. Οι Αργεντινοί ήθελαν τα νησιά να είναι υπό τη δική τους διοίκηση. Η Μάργκαρετ Θάτσερ έκανε επίδειξη δύναμης και τελικά κέρδισε τον πόλεμο.
Σχεδόν ολόκληρος ο πλανητής στάθηκε στο πλευρό της Αργεντινής ίσως επειδή θεώρησε πως επιτέλους έπρεπε να μπει ένα τέλος στην ιμπεριαλιστική πολιτική των Άγγλων. Τέσσερα χρόνια μετά αυτό το πολεμικό κλίμα ανάμεσα στις δυο χώρες μεταφέρθηκε στο γήπεδο.
«Κατά κάποιο τρόπο κατηγορήσαμε τους Άγγλους παίκτες για όλα όσα είχαν συμβεί, για όλα όσα είχε υποστεί ο λαός της Αργεντινής. Υπερασπιζόμασταν τη σημαία μας, τα νεκρά παιδιά, τους επιζώντες», έγραψε στα απομνημονεύματά του (Yo soy el Diego - Εγώ, ο Ντιέγκο-) ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα και πρόσθεσε: «Τώρα πια μπορώ να πω αυτό που δεν μπορούσα εκείνα τα χρόνια. Να μιλήσω για εκείνο το χέρι του Θεού. Μα, ποιο χέρι του Θεού, ήταν το χέρι του Ντιέγο! Και χάρηκα που για μια ακόμα φορά καταφέραμε να κλέψουμε τους Άγγλους».
Στο 51ο λεπτό εκείνου του αγώνα, ύστερα από λανθασμένο γύρισμα του Στιβ Χοτζ, ο Μαραντόνα έτρεξε προς την μπάλα, η οποία κατευθυνόταν ψηλοκρεμαστά προς την μικρή περιοχή. Ο τερματοφύλακας της Αγγλίας, Πίτερ Σίλτον, έτρεξε για να αποκρούσει την μπάλα και η αλήθεια είναι πως φαινόταν πως θα το κάνει εύκολα. Ειδικά από τη στιγμή που αυτός που έτρεξε για να τη διεκδικήσει ήταν ο μόλις 1,65 μ. Μαραντόνα.
Αυτό που δεν είχε υπολογίσει ο Σίλτον, ωστόσο, ήταν πως ο «κοντός» είχε άλλα σχέδια. Ο Μαραντόνα έκανε ένα εντυπωσιακό άλμα στον αέρα, σήκωσε το αριστερό του χέρι και για λίγα δέκατα του δευτερολέπτου πρόλαβε την μπάλα και την έστειλε να «αναπαυτεί» στα Αγγλικά δίχτυα!
Var δεν υπήρχε τότε και ο Τυνήσιος διαιτητής Αλί Μπιν Νάσερ, μη βλέποντας την παράβαση, καταλόγισε το τέρμα ως έγκυρο και άφησε τους Άγγλους να διαμαρτύρονται έξαλλα και να του λένε πως ο Αργεντίνος σούπερ σταρ το έβαλε με το χέρι!
«Περίμενα τους συμπαίκτες μου να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε... Τους είπα: Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής δε θα το μετρήσει» είχε πει αργότερα ο Ντιέγκο, ενώ στη συνέντευξη τύπου αμέσως μετά τον αγώνα, είχε δηλώσει το αμίμητο: «un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios» («λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού»).
Πάντως, καλή η πλάκα, αλλά για να τα λέμε όλα, οι άνθρωποι που δηλώνουν «Ντιεγκοχριστιανοί» δεν είναι τρελοί. Όλοι έχουν τις δουλειές και τις οικογένειές τους και σχεδόν όλοι είναι πιστοί Καθολικοί.
Κανείς δεν παράτησε την πίστη του. Πιστεύουν στον Θεό, τον Χριστό, κανείς δεν αμφισβητεί τη θρησκευτική εξουσία του Πάπα και δεν έχουν εγκαταλείψει σε καμία περίπτωση τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Αυτό που κάνουν οι αυτοαποκαλούμενοι «Ντιεγκοχριστιανοί» είναι να κάνουν μια περίεργη μίξη της θρησκείας τους με τον ποδοσφαιρικό θεό τους, βάζοντας μια δόση υπερβολής και μια δόση ακρότητας ακριβώς για να τονίσουν την τεράστια αγάπη που έχουν στον Μαραντόνα.