Να μην είναι ο Καραμανλής υποψήφιος. Ο Τόσκας ήταν, όμως!
Ο επικοινωνιακός μηχανισμός της ΝΔ όχι απλά μούδιασε από το γεγονός της τραγωδίας των Τεμπών, αλλά έπαθε αυτό που λέμε “κλακάζ”. Εννοείται ότι πολύ καλώς μούδιασε ο μηχανισμός, αυτό δείχνει συναίσθηση και κατανόηση των συνθηκών.
Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί, ακόμη και τόσες μέρες μετά, να προωθήσει τα αυτονόητα και μάλιστα στον δικό της, τον φιλικό προς εκείνη Τύπο.
Αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι κανένα ΜΜΕ αυτή την εποχή, ακόμη και όσα από ιδεολογία την πιστεύουν την ΝΔ ή τον αρχηγό της (αυτό δεν απαγορεύεται, Δημοκρατία έχουμε), δεν είναι διατεθειμένο να κάνει “πλάτες”.
Οι ίδιοι οι καναλάρχες πρέπει να έχουν πει “παίξτε τα πάντα, κάντε κριτική, δεν θα μπούμε εμείς στο κάδρο”, γιατί βλέπουν πόσο στοχοποιείται όποιος τολμήσει να πει “ναι, μεν αλλά”…
Είναι, όμως, χαρακτηριστικό το ζήτημα με την υποψηφιότητα του παραιτημένου Κ. Καραμανλή και το αν θα κατέβει ή όχι στις προσεχείς εκλογές. Ή ισχύει γενικώς το ότι είναι ντροπή μετά από τέτοια τραγωδία ο υπουργός (έστω κι αν είναι ήδη εκλεγμένος) να κατεβαίνει και πάλι για σταυρό ή δεν ισχύει.
Διότι το ίδιο ακριβώς συνέβη με τον πρώην υπουργό Προστασίας του Πολίτη στις εκλογές μετά το Μάτι. Ήταν κανονικά υποψήφιος με το κόμμα του και μάλιστα ενώ αρχικά δεν αναγνώρισε καμιά ευθύνη. Παραιτήθηκε αρκετά μετά το μεγάλο γεγονός και, μάλιστα, δείχνοντας εξαιρετική δυσθυμία. Οπότε τι από τα δύο ισχύει;
Ό, τι έγινε με τον Τόσκα ή ότι πρέπει να γίνει με τον Καραμανλή;
Μήπως τελικά ευνοείται όποιος αρνείται κάθε ευθύνη και έτσι κάνει την μνήμη του κόσμου να εξασθενεί και να μην τον συνδέει με το εκάστοτε τραγικό συμβάν; Αν είναι έτσι, αλλάζει το πράγμα.
Εφημερίδα “Συνείδηση”
“Δικαιοσύνη” δέκα χρόνια μετά! Πόσες απεργίες και πορείες χρειάζονται;
