«Μπλόκο» από το 2030, αν δεν προσαρμοστούν τα κτίρια στη νέα ευρωπαϊκή οδηγία – Ποιες είναι οι ενστάσεις των μηχανικών – Στη χαμηλή ενεργειακή κατηγορία το 50% στην Αιτωλοακαρνανία
Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε στην αγορά ακινήτων «έπεσε» η νέα Ευρωπαϊκή Οδηγία σχετικά με την υποχρεωτική ενεργειακή αναβάθμιση όλων των ακινήτων. Η οδηγία αυτή όμως αφορά περισσότερο τα ιδιωτικά κτίρια (διαμερίσματα, πολυκατοικίες και μονοκατοικίες) καθώς αν δεν αναβαθμιστούν δεν θα μπορούν να ενοικιαστούν ή να πουληθούν.
Η οδηγία αφορά τα ακίνητα που είναι στις δύο τελευταίες ενεργειακές κατηγορίες και συγκεκριμένα για τα ιδιωτικά κτίρια προβλέπεται η ενεργειακή αναβάθμιση μέχρι το 2030, ενώ για τα δημόσια κτήρια μέχρι και το 2028. Από το 2030 και έπειτα όποιος ιδιοκτήτης δεν έχει συμμορφωθεί με την οδηγία δεν θα μπορεί να ενοικιάσει το σπίτι του ή να το πουλήσει.
Ωστόσο, οι μηχανικοί έχουν δύο σοβαρές ενστάσεις στο πλαίσιο αυτό που βάζει η ευρωπαϊκή οδηγία, τις οποίες αναλύει ο Πρόεδρος του ΤΕΕ Αιτωλοακαρνανίας Λίνος Μπλέτσας μιλώντας στην εφημερίδα «Συνείδηση», τονίζοντας παράλληλα πως στην Αιτωλοακαρνανία το 50% των κτιρίων ανήκουν στις χαμηλές ενεργειακές κατηγορίες.
Συγκεκριμένα ο κ. Μπλέτσας μιλώντας στη «Σ» επεσήμανε: «ψηφίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οδηγία της Ε.Ε. που προβλέπει πως από το 2030 θα πρέπει τα κτίρια που είναι χαμηλής ενεργειακής κατηγορίας, οι δύο συγκεκριμένα χαμηλότερες κατηγορίες να αναβαθμιστούν κατά τουλάχιστον δύο κατηγορίες, προκειμένου να πωληθούν ή να ενοικιαστούν.
Υπάρχει ενεργειακή ένδεια τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε άλλες χώρες της Ε.Ε.. Η λύση του προβλήματος προέρχεται μέσα από διάφορων ειδών προγράμματα, τα οποία θα πρέπει να εκπονήσουν οι χώρες – μέλη, προκειμένου να την αντιμετωπίσουμε.
Ένα από τα προγράμματα αυτά είναι το «εξοικονομώ κατ’ οίκον» που είναι σε εξέλιξη και θα συνεχίσει να εξελίσσεται μέχρι και το 2030. Θα προκηρύσσεται δηλαδή μέχρι τότε κάθε χρόνο νέο πρόγραμμα, το οποίο διαχειρίζεται το Τεχνικό Επιμελητήριο και είναι πολύ καλύτερο από παλαιότερες εκδόσεις του προγράμματος. Ο ιδιοκτήτης του εκάστοτε σπιτιού θα καλέσει τον ενεργειακό επιθεωρητή και από το πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης θα ξέρει σε ποια κατηγορία ανήκει η ιδιοκτησία του και έτσι θα γνωρίζει, αν θα πρέπει να προετοιμάζεται για την ενεργειακή αναβάθμιση το 2030.
Πέραν αυτού όμως έχουμε μια σοβαρή ένσταση, η οποία έχει να κάνει με το εξής: δεν είναι δυνατόν να ζητάμε από κατοικίες πολύ χαμηλής ενεργειακή κατηγορίας, πολύ παλιά δηλαδή κτίρια, που αντιμετωπίζουν ζητήματα στατικής επάρκειας να είναι ενεργειακά κακοποιημένα. Δεν μπορούμε δηλαδή να αναγκάσουμε τους ιδιοκτήτες να φτιάξουν την ενεργειακή τους αναβάθμιση, ενώ το στατικό κέλυφός τους δεν είναι επαρκές και σε ενδεχόμενο σεισμό μπορεί να προκύψουν ζημιές. Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρχουν ευρωπαϊκά προγράμματα, ιδιαίτερα για τις χώρες του Νότου όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, για τη στατική αναβάθμιση των παλιών κτιρίων και στη συνέχεια να κάνουμε υποχρεωτική την ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων αυτών. Μην βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο.
Η δεύτερη ένσταση που έχουμε είναι η εξής: συνήθως οι αγοραστές είναι αυτοί που θα προχωρήσουν στην ενεργειακή αναβάθμιση. Δεν μπορούμε να ζητάμε από τον πωλητή της κατοικίας να αναβαθμίσει το κτίριο του, διότι το κόστος της αναβάθμισης μπορεί να μην συνάδει με την αξία του ακινήτου του. Είναι προτιμότερο ο αγοραστής να είναι υποχρεωμένος να αναβαθμίσει ενεργειακά το ακίνητο.
Στην Αιτωλοακαρνανία περίπου το 50% των κτιρίων είναι στις χαμηλές ενεργειακά κατηγορίες, αυτό το ποσοστό των κτιρίων αφορά τα παλιά κτίρια που υπάρχουν. Τα προ του 1985 κτίρια κατασκευάστηκαν χωρίς τον κανονισμό θερμομόνωσης, ενώ μέχρι και το 1990 δεν εφαρμόζονταν ο κανονισμός αυτός. Από κει και μετά υπάρχουν πάρα πολλά κτίρια παλιότερα που έχουν αναβαθμιστεί, ενώ τα κτίρια μετά το 2000 είναι σε καλύτερη κατάσταση.
Μέχρι να εφαρμοστεί η οδηγία το 2030 δεν υπάρχει καμία υποχρέωση, αλλά η ενεργειακή αναβάθμιση πρέπει να μπει στη σκέψη όλων μας σιγά – σιγά, για να μην ήμαστε αναγκασμένοι να αγοράζουμε ενέργεια, που είναι ακριβή.
Το κόστος της ενεργειακής αναβάθμισης περιλαμβάνει την θερμομόνωση των τοίχων και της στέγης, την αλλαγή των κουφωμάτων και την αλλαγή των συστημάτων θέρμανσης και ψύξης με τρόπους και εργαλεία, με σκοπό για την εξοικονόμηση ενέργειας, ενώ το κόστος της ενεργειακής αναβάθμισης ποικίλει ανάλογα με τα τετραγωνικά του σπιτιού, αλλά για μια μέση κατοικία μπορεί να κοστίζει 20 με 30.000 ευρώ».
Κωνσταντίνος Χονδρός – Εφημερίδα “Συνείδηση”
Επιμνημόσυνη δέηση και τιμή για τα 197 χρόνια από την Μάχη της Κλείσοβας
