Από 300 εκατ. μέχρι και 500 εκατ. ευρώ μπορεί να κληθούν να καταβάλουν ως αποζημιώσεις οι ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες για τις πρόσφατες καταστροφές, όταν από το 1998 μέχρι και το 2022 οι εταιρείες έχουν καταβάλει ως αποζημιώσεις στον κλάδο ασφάλισης περιουσίας συνολικά περί τα 715 εκατ. ευρώ!
Κι αυτό παρότι ακόμη δεν μπορεί να γίνει πλήρης αποτύπωση της κατάστασης, καθώς η πρόσβαση στις πληγείσες περιοχές δεν είναι δυνατή. Οι ζημιές δεν αφορούν όμως μόνο εγκαταστάσεις αλλά και τη διακοπή εργασιών (business interruption-BI) σε εκατοντάδες επιχειρήσεις, ζημιές που ανεβάζουν ψηλά το κόστος των αποζημιώσεων.
Κύκλοι της ασφαλιστικής αγοράς επισημαίνουν δύο πράγματα: πρώτον, είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί ποτέ οι επιχειρήσεις θα αρχίσουν πάλι να λειτουργούν και, δεύτερον, οι ασφαλιστικές θα πιεστούν από τους αντασφαλιστές για αυξήσεις στα αντασφάλιστρα για την επόμενη χρονιά που σημαίνει αύξηση στα ασφάλιστρα.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου δήλωσε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» ότι «ωρίμασε πλέον η ιδέα πολιτεία και ασφαλιστικός κλάδος να συνεργαστούν προκειμένου να διαμορφωθεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα ασφαλιστικής κάλυψης του πληθυσμού από τα φυσικά φαινόμενα».
Ο κ. Σπύρος Ροδάς
«Πρώτα και κύρια, να περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση, δεν χρειάζεται να προτρέχουμε και να φέρνουμε την καταστροφή», επισημαίνει από την πλευρά του στην «Συνείδηση» ο έμπειρος Συντονιστής Ασφαλιστικών Πρακτόρων για τη Δυτική Ελλάδα, Σπύρος Ροδάς, με ασφαλιστικά γραφεία σε Αγρίνιο και Μεσολόγγι. «Η αγορά διέπεται από κανόνες τους οποίους οι σωστοί επαγγελματίες τηρούν και οι σοβαρές εταιρείες σέβονται. Οι ασφαλισμένοι πρέπει να αρχίσουν να αναζητούν όχι μόνο το πιο φθηνό «πακέτο» αλλά κι εκείνο που θα σώσει το βιος τους, τους κόπους μια ζωής. Δεν πρέπει να επιτρέπουν σε αλεξιπτωτιστές να διακινδυνεύουν την επιχείρηση και το μέλλον τους, διότι ήδη στην Θεσσαλία έχουν αποκαλυφθεί περιπτώσεις που οι άνθρωποι πίστευαν πως ήταν καλυμμένοι για θεομηνίες και διαπιστώνουν ότι “ξέχασε” κάποιος που εμπιστευόταν άκριτα να βάλει στο πακέτο την περίπτωση της πλημμύρας! Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει κάτι τέτοιο», εξηγεί ο κ. Ροδάς.
Η αγορά και η αύξηση
Τελικά θα έχουμε άμεση άνοδο των ασφάλιστρων; «Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι μιλάμε για ένα δίχτυ, ένα πλέγμα. Οι ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες για να μπορούν να έχουν κάλυψη και ρευστότητα απευθύνονται σε μεγάλους διεθνείς οργανισμούς και αντασφαλίζουν τους κινδύνους που αναλαμβάνουν στην Ελλάδα. Αυτό γίνεται έναντι ενός αντιτίμου που όμως κι αυτό ανεβαίνει όταν ανεβαίνουν οι κίνδυνοι. Όταν, λοιπόν, γίνεται τέτοιο κατακλυσμιαίο γεγονός και οι εταιρείες στη χώρα μας καλούνται να δώσουν τόσο μεγάλες αποζημιώσεις, μοιραία θα κληθούν να πληρώσουν κι αυξημένη αντασφάλιση στους εκτός Ελλάδος μεγάλους που τις συνδράμουν. Αυτό σημαίνει ότι θα ζητήσουν χρήματα ή από τους μετόχους ή από τα ασφαλιστικά συμβόλαια που παρέχουν, οπότε είναι πιθανόν όντως να έχουμε το επόμενο διάστημα κάποια άνοδο. Ας μην κάνουμε ακόμη όμως εκτίμηση για το ύψος της», καταλήγει ο κ. Ροδάς.
Μόλις το 15% των σπιτιών είναι ασφαλισμένο για φυσικές καταστροφές, ωστόσο οι επιχειρήσεις εμφανίζουν μεγαλύτερη ασφαλισιμότητα, ενώ πολλές εξ αυτών έχουν και ασφάλιση από διακοπή των εργασιών. Δεν είναι μόνο οι απώλειες αλλά και από η διακοπή εργασιών που είναι άγνωστό πότε θα επαναληφθούν.
Εννοείται ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες διαθέτουν την οικονομική επιφάνεια για να αναλάβουν τον κίνδυνο –και με την παροχή αντασφαλιστικής κάλυψης που εξασφαλίζουν από την διεθνή αγορά αλλά όλοι έχουν στον νου τους πρόταση για συγχρηματοδότηση σε ένα ποσοστό από έναν φορέα, κρατικό ή μη, που να μεγιστοποιεί την πρόσβαση και αξιοποίηση μηχανισμών χρηματοδότησης και πέραν της αντασφάλισης.
Υπάρχουν παραδείγματα συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Οι ΣΔΙΤ είναι ασφαλιστικά προγράμματα, τα οποία παρέχουν κρατική οικονομική υποστήριξη, που έρχεται να συμπληρώσει τη ζημία που ασφαλίζει ο ιδιωτικός τομέας. Μπορούν να υποστηρίξουν τη συνολική λειτουργία της ασφαλιστικής αγοράς, παρέχοντας πρόσθετη κάλυψη, είτε μέσω απευθείας ασφάλισης είτε μέσω αποζημίωσης ενός ιδιώτη (αντ)ασφαλιστή, έναντι έκτακτων γεγονότων.
Για παράδειγμα, στην Ισπανία παρέχει κάλυψη για κινδύνους καταστροφών, η οποία συνδέεται υποχρεωτικά με την έγκυρη σύναψη ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου (συνήθως από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες) σε ορισμένους τομείς επαγγελματικής δραστηριότητας. Η υποχρεωτική αυτή συμπερίληψη των κινδύνων καταστροφής, αποτελεί βασικό στοιχείο των δημόσιων ή/και ασφαλιστικών συστημάτων ΣΔΙΤ.
Τα μοντέλα συνεργασίας ασφαλιστικών εταιρειών και κράτους ποικίλουν ανάλογα με τις ιδιομορφίες της κάθε χώρας αλλά πάνε προς τις Σ.Δ.Ι.Τ περισσότερο προς το γαλλικό μοντέλο. Το Caisse Centrale de Réassurance (CCR) στη Γαλλία παρέχει αντασφάλιση για κινδύνους που σχετίζονται με φυσικές καταστροφές. Η κάλυψη πρέπει να περιλαμβάνεται σε όλα τα συμβόλαια ασφάλισης περιουσίας. Ωστόσο, για να είναι επιλέξιμη για αποζημίωση μέσω του συστήματος, η ζημιά πρέπει να καλύπτεται κατ’ αρχήν από ιδιωτική ασφάλιση περιουσίας. Έτσι, το σύστημα βασίζεται στο δίκτυο του ασφαλιστικού κλάδου, για να εξασφαλίσει ευρεία κάλυψη.
