Ακούγοντας τις συζητήσεις επί συζητήσεων για το θέμα των παρακολουθήσεων στην ελληνική Βουλή ένα πράγμα μπορείς να διαπιστώσεις με βεβαιότητα. Το επίπεδο είναι αφόρητα χαμηλό, ελάχιστοι ταγοί του έθνους είναι σε θέση να αρθρώσουν έναν στέρεο λόγο, για οποιοδήποτε θέμα.
Αυτό που όμως διαπιστώσαμε για ακόμη μια φορά είναι πως υπάρχουν κάποιοι στο κοινοβούλιο οι οποίοι νομίζουν ότι είναι πιο “τσαμπουκάδες” ή πιο μάγκες από τους υπόλοιπους. Μιλούσε ο πρωθυπουργός αμέσως μετά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κάτω στην αίθουσα επικρατούσε ένας… αναχόχαλος! Ένα χάος από κραυγές και οιμωγές, στις οποίες πρωταγωνιστούσε η φωνή του γνωστού και μη εξαιρετέου κ. Τζανακόπουλου, ο οποίος έχει και μια αναγνωρισμένη εμπειρία στις ντουντούκες και στις φωνές στο δρόμο.
Δεν ήταν ο μοναδικός, υπήρχαν και άλλοι, σε περισσότερα από ένα κόμματα. Για πρώτη ίσως φορά στα χρονικά, η ελληνική Βουλή έμοιαζε αρκετά με την αγγλική Βουλή, την επονομαζόμενη Βουλή των Λόρδων.
Αυτό γιατί εκεί είναι πολύ συνηθισμένο να φωνάζουν και να αντιδρούν οι εκλεγμένοι, είναι μέλος της κουλτούρας του Κοινοβουλίου τους.
Όμως, το αγγλικό Κοινοβούλιο, παρά τα όσα στραβά κι ανάποδα του έχουν τύχει, έχει μια Ιστορία περίπου από το 1200 μ.Χ.!
Ενώ το δικό μας, παρότι εμείς ανακαλύψαμε την Δημοκρατία, έχει πολύ λιγότερα χρόνια στο κουρμπέτι. Γι’ αυτό και όταν πάμε να μοιάσουμε με φωνές κι αποδοκιμασίες στο αγγλικό, δεν μοιάζει με την Βουλή των Λόρδων αλλά με την Βουλή της… λόρδας!
Στην Αιτωλοακαρνανία μας μένουν στην τράπεζα τα μισά λεφτά από ό,τι στην Λευκάδα!
