Άρειος Πάγος: Απόφαση «φωτιά» για τη Marfin - Επιρρίπτει ευθύνες στην τράπεζα

Ο Άρειος Πάγος επιρρίπτει ευθύνες στην εκμισθώτρια τράπεζα για μη λήψη μέτρων ασφαλείας, 14 χρόνια μετά το έγκλημα στο υποκατάστημα της Marfin.

Από την πυρκαγιά έχασαν τη ζωή τους τρεις υπάλληλοι: η εγκυμονούσα Αγγελική Παπαθανασοπούλου, ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η Παρασκευή Ζούλια.

Η απόφαση δικαιώνει την ιδιοκτήτρια εταιρεία που της εκμίσθωνε το ακίνητο, αναιρώντας την υπ’ αριθ. 5541/2020 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών.

Βάσει της νέας δικαστικής απόφασης, ακυρώνεται η απόφαση του Εφετείου και το Ανώτατο Δικαστήριο παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο Μονομελές Εφετείο Αθηνών, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλο δικαστή.

«Δεχόμενη σχετική αναίρεση ανήρεσε την με αριθμό 5541/2020 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, αναγνωρίζουσα την ευθύνη της τότε μισθώτριας Τράπεζας MARFIN και των κατ’ ιδίαν εξ αδικοπραξίας μελών του Δ.Σ. της, για την μη λήψη μέτρων ασφαλείας προς αποτροπή της καταστροφής του καταστήματος της MARFIN στο νεοκλασικό κτίριο στην οδό Σταδίου αριθ. 23, συνεπεία πυρκαϊάς κατά τη διάρκεια πορείας – συλλαλητηρίου την 5η Μαΐου 2010», αναφέρεται στην απόφαση που δημοσιεύθηκε επιμελεία του δικηγόρου Κωνσταντίνου Σακελλαριάδη που εκπροσώπησε νομικά την ιδιοκτήτρια του ακινήτου.

«Το Εφετείο υπό τις προεκτεθείσες παραδοχές του, στέρησε την προσβαλλόμενη απόφαση από νόμιμη βάση, καθόσον διέλαβε ανεπαρκείς, ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες, ως προς το κρίσιμο ζήτημα της αδικοπρακτικής ευθύνης της πρώτης αναιρεσίβλητης μισθώτριας τράπεζας και των μελών του ΔΣ αυτής (δευτέρου, τρίτου, τετάρτου και πέμπτου των αναιρεσίβλητων)», σημειώνεται.

Όπως τονίζεται στο σκεπτικό του Αρείου Πάγου «στην ένδικη περίπτωση, στην οποία επρόκειτο για χώρους εργασίας που χρησιμοποιούνταν ήδη πριν από την 1-1-1995, υπήρχε υποχρέωση “να μην κλειδώνονται” οι έξοδοι κινδύνου, “ούτως ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανεμπόδιστα ανά πάσα στιγμή”. Η υποχρέωση αυτή είχε ενσωματωθεί και στο άρθρο 10 παρ.6 του “εγχειρίδιου ασφαλείας προσωπικού, πελατείας και περιουσίας” της Τράπεζας, που ήταν σε ισχύ κατά το χρόνο του συμβάντος».

Το χρονικό της υπόθεσης και των αποζημιώσεων

Εντός της τράπεζας βρήκαν τραγικό θάνατο 3 εργαζόμενοι μεταξύ των οποίων και μια έγκυος γυναίκα. Οι φυσικοί αυτουργοί δεν έκατσαν ποτέ στο εδώλιο και για τους συγγενείς των θυμάτων παραμένει ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία και χωρίς αποζημίωση.

Όπως είχε γράψει το dikastiko.gr το 2013 στελέχη της τράπεζας καταδικάστηκαν για φόνο εξ αμελείας τριών υπαλλήλων, τις σωματικές βλάβες άλλων 21 υπαλλήλων και για πολλαπλές παραλείψεις στα μέτρα πυρασφάλειας και στην εκπαίδευση του προσωπικού.

Οι οικογένειες των θυμάτων μετά την αποδεδειγμένη ενοχή των στελεχών στράφηκαν κατά της τράπεζας για αποζημιώσεις το 2018. Το 2019 ο Άρειος Πάγος προχώρησε στην αναίρεση απόφασης που δικαίωνε συγγενείς θυμάτων και υπαλλήλους, στέλνοντας πίσω στο Εφετείο την υπόθεση για νέα εκδίκαση καθώς έκρινε υπερβολικά τα ποσά της αποζημίωσης που επιδικάστηκαν. Τ

ο 2020 η υπόθεση της Marfin έλαβε και άλλες διαστάσεις, εξαιτίας της απαίτησης από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να ακυρώσει τις δικαιώσεις αποζημιώσεων των συγγενών θυμάτων της Marfin, που είχαν οριστεί το 2018.

Τότε υπήρξε πολιτική παρέμβαση του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη για να καταβληθούν οι αποζημιώσεις.

Είχαν προηγηθεί έντονες αντιδράσεις από τη γνωστοποίηση ότι το ελληνικό δημόσιο ζήτησε από το Συμβούλιο Επικρατείας να αναιρέσει την απόφαση με την οποία επιδικάστηκαν από το Εφετείο αποζημιώσεις συνολικά 2.24 εκατομμυρίων ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων και των 24 εργαζόμενων του υποκαταστήματος.

Μέχρι σήμερα, δεν έχει υπάρξει αποτέλεσμα.

Στο «σκοτάδι» η έρευνα για τους φυσικούς αυτουργούς

Τον Απρίλιο του 2011, σύμφωνα με την ΕΛΑΣ υπήρξε μια ανώνυμη επιστολή που κατονόμαζε 3 άνδρες ως τους εμπρηστές του υποκαταστήματος της τράπεζας Μαρφίν στη Σταδίου.

Οι δύο από τους τρεις κλήθηκαν σε απολογία. Και οι δύο δήλωσαν αθώοι.

«Ως άνθρωπος που αγωνίζεται για την αντιεξουσία και την ελευθερία, δεν θα μου επέτρεπα να κάνω αυτό για αυτό που κατηγορούμαι», ανέφερε ο ένας εκ των δύο ενώπιον του δικαστηρίου. «Πήγα να βοηθήσω και τώρα με κατηγορούν για ένα έγκλημα που δεν έχω κάνει και μάλιστα τόσο βαρύ».

Ο δεύτερος υποστήριξε ότι δεν ήταν καν στην πορεία «Από την πρώτη στιγμή αρνήθηκα την κατηγορία, διότι δούλευα στον Διόνυσο εκείνη την ημέρα. Επειδή ήταν η γιορτή της μητέρας μου θυμάμαι κατά 90% τι έκανα». Και οι δύο αθωώθηκαν ομόφωνα.

Κανείς από τους μάρτυρες δεν τους αναγνώρισε ως δράστες του εμπρησμού.

Πηγή: dikastiko.gr