Η αλληλεγγύη δεν είναι για να νιώσουμε εμείς καλύτερα…
Μισό λεπτό να τα βάλουμε σε τάξη τα πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι αύριο μπαίνει σε πόλεμο η Ελλάδα με μια οποιαδήποτε από τις γειτονικές χώρες και ξεκινάει ένας πολίτης, ας πούμε της Μάλτας, να έρθει να μας βοηθήσει γιατί έχουμε φάει στο κεφάλι ένα σωρό πυραύλους και έχουν πέσει τα μισά κτίρια. Ας πούμε στην Θεσσαλονίκη, χτύπα ξύλο, κούφια η ώρα που το ακούει…
Αυτός ο πολίτης για να μας βοηθήσει δεν θα έρθει με το… καΐκι από την Μάλτα έτσι δεν είναι; Θα πάρει το αεροπλάνο, άντε βαριά να πάρει ένα ταχύπλοο να είναι εδώ σε 12-14 ώρες.
Διότι δεν θα έρθει για αναψυχή, σωστά; Δεν θα έρθει να δει τι κάνουμε, να δει πως περνάμε στα καταφύγια ταξιδεύοντας με την βάρκα 2 μέρες τον γύρο του Αιγαίου μέχρι να φτάσει στην Θεσσαλονίκη που θα βομβαρδίζεται, έτσι δεν είναι;
Ούτε θα βάλει ό, τι βρει μπροστά του σε κάλτσες, σκουφιά και γάντια από τους γνωστούς και φίλους να τα φέρει εδώ μαζί με τους 3-4 άλλους που θα τον συνοδεύσουν.
Το ζητούμενο είναι να έρθει να βάλει ένα χεράκι, άρα θα πρέπει να έρθει σύντομα, να ξέρει κάτι να κάνει να βοηθήσει και να μην αποτελέσει εμπόδιο. Επίσης, καλό θα είναι να βρει κανένα δίκτυο αλληλεγγύης, τον Ερυθρό Σταυρό, τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, κάποια ΜΚΟ για πρόσφυγες και άστεγους. Σε τελική ανάλυση αν έχει λεφτά κι έχουν και οι φίλοι του θα κοιτάξει να παράσχει βοήθεια υλική, χειροπιαστή.
Όλα τα παραπάνω μας ήρθαν γιατί βλέπουμε πολλές καταπληκτικές ιδέες το τελευταίο διάστημα σχετικά με τον σεισμό στην Τουρκία και τον τρόπο που θέλουν κάμποσοι κι εδώ στο Αγρίνιο να βοηθήσουν τους γείτονες. Καταρχήν, γιατί μόνο τους γείτονες κι όχι και την Συρία που έχει κι αυτή καταστροφή ενώ ήταν ήδη σε ανθρωπιστική καταστροφή! Θα πει κάποιος, έτσι κι αλλιώς εκεί που έγινε ο σεισμός στη Συρία είναι μέρος όπου η Τουρκία πριν την καταστροφή είχε στήσει το δικό της μπαϊράκι. Σωστό κι αυτό.
Ειλικρινά, πώς βοηθά κάποιος παίρνοντας τους φίλους του να πάει με το… βανάκι ή με ένα… παπί στα βάθη της Τουρκίας, μεταφέροντας καμιά μπλούζα και καμιά κάλτσα; Εντάξει. σίγουρα θα πάρει τα “λάικ” και τις καρδούλες στα κοινωνικά δίκτυα.
Αλλά, σοβαρά τώρα, η εκδρομή θα είναι για τον ίδιο ή για τους εκατομμύρια άστεγους και τους χιλιάδες νεκρούς; Την αλληλεγγύη την δείχνουμε για τον άλλο, όχι για να νιώσουμε καλύτερα…
Εφημερίδα “Συνείδηση”
Τα «μηνύματα» όταν «πέφτουν» τα μπαλόνια κι όταν «αλωνίζουν» τα drones
