Το ατύχημα που παραλίγο να κοστίσει ανθρώπινη ζωή στο Αγρίνιο, στον νέο πεζόδρομο Βότση, έφερε ξανά στην επικαιρότητα την ανάγκη για εφαρμογή του νόμου.
Το έργο έγινε, δεν αλλάζει κάτι τώρα, όσο κι αν υπάρχουν λογικές αντιρρήσεις στο κατά πόσο ήταν απαραίτητο. Κάποιοι φώναξαν αλλά δεν εισακούστηκαν.
Η πόλη έμαθε να ζει και να κινείται ουσιαστικά κομμένη στα δύο από το μέσο της Παπαστράτου μέχρι το μέσο της Χαριλάου Τρικούπη και να χρειάζεται έναν τεράστιο κύκλο για να μετακινηθεί ένα αυτοκίνητο από τον ανατολικό στον δυτικό τομέα.
Πλέον, πρέπει να μπουν σαφείς κανόνες για το ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από τους καινούριους πεζόδρομους σε Βότση, Μανδηλαρά και Π. Σούλου κοντά στον ΟΤΕ. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις μετά από κάποια ώρα το βράδυ περνάνε αυτοκίνητα και πολύ συχνά γίνονται στάσεις και προσωρινά παρκαρίσματα.
Να τοποθετηθεί μόνιμα αστυνομική δύναμη για να… φυλάει τους πεζόδρομους, είναι αδύνατον. Να πειστούν οι Αγρινιώτες ως εκ θαύματος, είναι αδύνατον. Όπως ακούστηκε χθες το βράδυ στο δημοτικό συμβούλιο, είναι αδύνατον να μπουν μόνιμες μπάρες, υπάρχουν επιχειρήσεις στην περιοχή και κάποιες οικίες.
Αυτό που μένει είναι οι βυθιζόμενες μπάρες που θα μπουν στον σχεδιασμό όπως για το “ανοιχτό κέντρο εμπορίου”.
Χρειάζονται όμως μελέτες για κάτι τέτοιο, άρα χρόνος. Κι έρχεται και Πάσχα, που σημαίνει ότι τα περιστατικά παράβασης στους πεζόδρομους θα αυξηθούν, με κίνδυνο να έχουμε πάλι φαινόμενα σαν το χθεσινό.
Άρα, πού καταλήγουμε; Επενδύουμε στο πατροπαράδοτο… φιλότιμο (εδώ γελάμε) και στην Τροχαία που τα φορτώνεται όλα.
Ίσως αν ο μελετητής του κυκλοφοριακού του Αγρινίου ζούσε στην πόλη τα πράγματα να ήταν αλλιώς…
Υ. Γ. Όπως χρειάζεται να δούμε αν θα γίνει και το ανοιχτό κέντρο εμπορίου αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα.
Εφημερίδα “Συνείδηση”
